Dostępne w wersjach jedno- i dwurzędowych, w rozmiarach zarówno metrycznych, jak i calowych, są produkowane w wariancie TDO (z jednym podwójnym pierścieniem zewnętrznym i dwoma jednorzędowymi pierścieniami wewnętrznymi) oraz TDI (z jednym podwójnym pierścieniem wewnętrznym i dwoma jednorzędowymi pierścieniami zewnętrznymi).

Ten typ łożyska został zaprojektowany w taki sposób, że pierścienie zewnętrzne, pierścienie wewnętrzne i wałeczki posiadają stożkowe powierzchnie, których wierzchołki zbiegają się w jednym punkcie na osi łożyska. Najlepiej sprawdza się w układach pracujących pod dużymi obciążeniami lub obciążeniami udarowymi.

Łożyska wałeczkowe stożkowe składają się z pierścienia wewnętrznego, pierścienia zewnętrznego, koszyka i wałeczków wyprofilowanych tak, by rozkład obciążeń był jak najbardziej równomierny. Charakteryzują się wysoką obciążalnością promieniową i osiową (wzdłużną) przy pracy z prędkościami małymi, aż do średnich. Łożyska wałeczkowe stożkowe występują w wariantach jedno-, dwu- i czterorzędowych. W przypadku łożysk jednorzędowych, ich obciążalność wzdłużna wynosi ok. 60% obciążalności promieniowej. Łożyska dwurzędowe są bardziej odporne na obciążenia promieniowe i wytrzymałe na obciążenia udarowe działające w obydwu kierunkach. Ich wałeczki mogą być ustawione w taki sposób, by proste styku pomiędzy wałeczkiem a bieżnią były zbieżne lub rozbieżne względem osi obrotu. Dwurzędowe łożyska rozbieżne podwyższają sztywność mocowania wału, podczas gdy zbieżne nie wywołują tego efektu. W innych wariantach, łożyska dwurzędowe posiadają pojedynczy pierścień zewnętrzny i dwa pierścienie wewnętrzne, lub dwa pierścienie zewnętrzne i jeden wewnętrzny. Czterorzędowe łożyska wałeczkowe stożkowe składają się z czterech rzędów wałeczków naprzemiennie zbieżnych i rozbieżnych.

Większość łożysk wałeczkowych stożkowych jest wykonanych ze stali stopowej lub niskowęglowej. Na potrzeby niektórych zastosowań stosuje się łożyska wykonane ze specjalnych gatunków stali wysokowęglowej i łożyskowej, utwardzanej powierzchniowo lub hartowanej na wskroś Stale wysokowęglowe nie wymagają nawęglania i nadają się do utwardzania powierzchniowego poprzez nagrzewanie indukcyjne lub do hartowania skrośnego z wykorzystaniem konwencjonalnych metod nagrzewania. W przypadku korzystania ze stali niskowęglowych, nawęglanych, węgiel pierwiastkowy wprowadza się po zakończeniu obróbki skrawaniem łożysk wałeczkowych walcowych aż do głębokości gwarantującej otrzymanie utwardzonej powierzchni materiału, która jest w stanie oprzeć się obciążeniom działającym na łożysko. Dodatek węgla pierwiastkowego i stopów zapewnia uzyskanie odpowiedniej kombinacji twardej i wytrzymałej zmęczeniowo powłoki zewnętrznej oraz solidnego, a zarazem plastycznego rdzenia.

Najważniejszymi parametrami, jakie uwzględnia się przy doborze łożysk wałeczkowych stożkowych są rozmiar otworu oraz średnica zewnętrzna. Rozmiar otworu stanowi najmniejszy wymiar łożyska. Z kolei przy obliczaniu średnicy zewnętrznej uwzględnia się również oprawę łożyska, jednak bez kołnierza. Inne ważne dla łożysk wałeczkowych stożkowych parametry to szerokość całkowita, prędkość nominalna (olej), statyczne obciążenie osiowe, statyczne obciążenie promieniowe, dynamiczne obciążenie osiowe i dynamiczne obciążenie promieniowe. Statyczne obciążenie osiowe i promieniowe stanowią, odpowiednio, maksymalne obciążenia osiowe i promieniowe, jakie łożysko jest w stanie wytrzymać unikając trwałego odkształcenia. Z kolei dynamiczne obciążenie osiowe i dynamiczne obciążenie promieniowe to, odpowiednio, obliczeniowe obciążenie osiowe i promieniowe, jakie jest w stanie wytrzymać grupa identycznych łożysk z nieruchomymi pierścieniami zewnętrznymi w trakcie nominalnego cyklu życia wynoszącego 1 milion obrotów pierścienia wewnętrznego.

• Jednorzędowe łożyska wałeczkowe stożkowe

  Jednorzędowe łożyska wałeczkowe stożkowe są w stanie jednocześnie przenosić obciążenia promieniowe i osiowe działające w jednym kierunku. Z uwagi na fakt, iż osiowa składowa siły powstaje w momencie, gdy łożysko tego typu obciążane jest promieniowo, w praktyce dopasowuje się dwa lub większą liczbę łożysk, które następnie pracują wspólnie.

  Dostępne są łożyska standardowe oraz łożyska o pierścieniu wewnętrznym średnio stożkowatym i stromym, które różnią się pod względem wartości kąta działania. Łożyska metryczne o średniej stożkowatości oznacza się dodatkowo literą „C”, dodawaną jako przyrostek po oznaczeniu numerycznym.

  Łożyska, których szerokość pierścienia zewnętrznego, mniejsza średnica wewnętrzna pierścienia zewnętrznego oraz kąt działania zostały wyznaczone zgodnie ze specyfikacją normy ISO 355 dodatkowo identyfikuje się literą „J” w przyrostku oznaczenia.

  Zespolone pierścienie wewnętrzne oraz pierścienie boczne tego typu łożysk są wymienne z odpowiednimi elementami łożysk produkowanych w innym kraju pod warunkiem, że pokrywają się ich oznaczenia numeryczne.

• Dwurzędowe łożyska wałeczkowe stożkowe

  Produkty tego typu dzieli się na łożyska typu TDO, które posiadają jeden podwójny pierścień zewnętrzny i dwa jednorzędowe pierścienie wewnętrzne, oraz typu TDI z dwoma jednorzędowymi pierścieniami zewnętrznymi i jednym podwójnym pierścieniem wewnętrznym.
  Obydwa typy łożysk sprawdzają się w pracy pod obciążeniami promieniowymi i osiowymi działającymi w obydwu kierunkach. Obydwa są także odporne na obciążenia chwilowe, jednak łożyska TDO przewyższają pod tym względem typ TDI, gdyż odległość pomiędzy środkami ciężkości obciążenia jest w nich większa. Koszyk łożyska w produktach typu TDO lub TDI jest odpowiedzialny za wstępną regulację luzu wewnętrznego w celu uzyskania prawidłowego luzu roboczego po zamontowaniu łożyska.

  Najważniejsze cechy i zalety:

  • Stal kuta i rurka bezszwowa
  • Wyższa trwałość zmęczeniowa
  • Obniżony poziom hałasu i drgań
  • Bieżnie dogładzane
  • Pierścień wewnętrzny, bieżnia i wałeczki o profilu wypukłym